2.6.09

προς τα εκλογικά κοπάδια

Υπό την πίεση των ενδιαφερόμενων ατόμων τα πολιτικά κόμματα εγκαινιάζουν την πολυαναμενόμενη περίοδο των προεκλογικών αψιμαχιών.
Ως συνήθως, θα προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, θα σπιλώνουν ο ένας τον άλλον, θα αντιδικούν. Ύβρεις θα ανταλλάσσονται προς όφελος κάποιου τρίτου λωποδύτη, έτοιμου πάντα να εκμεταλλευτεί την ηλιθιότητα του πλήθους.
Εσύ τι προσδοκάς απ’ όλ’ αυτά;
Ζεις με τα παιδιά σου σε χαμόσπιτα. Τρως – όταν μπορείς – τροφή φτηνή και νοθευμένη από την απληστία των εμπόρων. Έκθετος στον αφανισμό από το αλκοόλ κι από την φυματίωση, να σκοτώνεσαι απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ στη δουλειά. Μία δουλειά πάντα τόσο ηλίθια κι άχρηστη κι απ’ την οποία τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσεις. Αύριο θ’ αρχίσεις πάλι απ’ την αρχή, και θα κυλήσει έτσι η ζωή σου μέχρι να πεθάνεις.
Δεν υπάρχει περίπτωση λοιπόν να τα αλλάξεις όλα αυτά;
Πρόκειται άραγε να σου δώσουν τα μέσα να πραγματώσεις τις υποσχέσεις της ζωής σου, της δικής σου και των συνανθρώπων σου; Θα είσαι ποτέ ικανός να πηγαίνεις και να έρχεσαι, να τρως, να πίνεις, να αναπνέεις χωρίς περιορισμούς, να αγαπάς με χαρά, να αναπαύεσαι, να απολαμβάνεις τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις εφαρμογές τους, μειώνοντας τους μόχθους σου, αυξάνοντας την ευημερία σου; Πρόκειται άραγε να ζήσεις δίχως να σιχαίνεσαι ή να φοβάσαι τη πραγματική ζωή, την έντονη ζωή;
Όχι, λένε οι πολιτικοί που σου ζητούν την ψήφο σου. Αυτό δεν είναι παρά ένα απόμακρο ιδανικό… πρέπει να είσαι υπομονετικός… είστε πολλοί, σίγουρα, αλλά πρέπει να αποκτήσετε συνείδηση της δύναμης σας ούτως ώστε να την εμπιστεύεστε στα άξια χέρια των επαγγελματιών «σωτήρων» σας μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια.
Τι θα κάνουν εκείνοι για χάρη σου;
ΝΟΜΟΥΣ! Τι είναι ο Νόμος; Η καταπίεση του μεγαλύτερου μέρους από μια κλίκα που ισχυρίζεται πως αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία. Σε κάθε περίπτωση, το σφάλμα που διακηρύσσεται από την πλειοψηφία δεν επαληθεύεται, και μόνο εκείνοι που δεν σκέφτονται σκύβουνε το κεφάλι στωικά μπροστά σε κάθε νόμιμο ψεύδος. Η αλήθεια δεν μπορεί να καθοριστεί δια της ψηφοφορίας!
Όποιος ψηφίζει δέχεται να καταπιέζεται.
Γιατί λοιπόν υπάρχουν νόμοι; Γιατί υπάρχει ιδιοκτησία. Η προκατάληψη περί ιδιοκτησίας είναι που οφείλεται για τη μιζέρια μας, για όλο τον ανθρώπινο πόνο. Κι αυτοί που υποφέρουν απ’ αυτήν έχουν κάθε συμφέρον να επιχειρήσουν να την καταστρέψουν και μαζί της να καταστρέψουνε τους νόμους. Το μόνο εύλογο μέσο για να υπερνικήσεις τους νόμους είναι να πάψεις να τους φτιάχνεις.
Ποιος φτιάχνει νόμους; Οι αριβίστες των κοινοβουλίων.
Σε τελική ανάλυση δεν είναι μια χούφτα εξουσιαστών που μας συνθλίβει, αλλά η απερισκεψία, η ηλιθιότητα της αγέλης εκείνων των προβάτων του Πανούργου που απαρτίζουνε το εκλογικό κοπάδι.
Δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για την κατάκτηση της «άμεσης ευτυχίας» παραμένοντας θιασώτες της μοναδικής μεθόδου και διακηρύσσοντας με όσους απέχοντες συντρόφους μας:
Ο ψηφοφόρος είναι ο εχθρός!
Και τώρα, στις κάλπες, μοσχάρι.


Albert Libertad, 1906

Αναδημοσίευση από το μπλογκ: ΚΕΝΟΣ ΤΙΤΛΟΣ